Γιατί δε με εμπνέει τίποτα;
Παρατηρώ από τους ανθρώπους μου, δηλαδή εσάς γιατί έτσι σας νιώθω, ότι συμβαίνει κάτι παράδοξο και άδικο ως προς την ενέργεια μας. Πολλοί και πολλές από έμας έχουμε περάσει και τι δεν έχουμε περάσει σε ψυχικό, πνευματικό και ίσως και σωματικό επίπεδο, χωρίς να έχουμε κάνει κάτι για να μας ξεκουράσουμε.
Παρόλα αυτά απαιτούμε να έχουμε έμπνευση, δημιουργία, επαγγελματική χαρά και επιτυχία. Κάτι που θέλει τόνους ενέργειας χωρίς όμως να την έχουμε αναπληρώσει. Εσάς σας βγαίνει η εξίσωση; Εμένα όχι.
Καταρχάς θα πρότεινα να μας πούμε ένα τεράστιο μπράβο για όσα καταφέραμε, να μας ξεκουράσουμε, να φροντίσουμε να έχουμε έστω μια δραστηριότητα / χόμπι αποκομμένη από το αποτελέσμα, να κάνουμε κάτι έτσι απλά γιατί γουστάρουμε! Να πάμε στη φύση, να κοιτάμε το ταβάνι, να βγούμε με την παρέα μας και τους αγαπημένους μας, να λέμε όχι όταν το νιώθουμε και κυρίως να σταματήσουμε να απαιτούμε από έναν άδειο σάκο να βγει χρυσάφι.
Δεν έχει, γέμισε το και θα σου δώσει. Μάθε να παίρνεις, να δέχεσαι, να απολαμβάνεις, να επιτρέπεις να σε φροντίζουν και να σε ξεκουράζουν.
Αν βλέπεις ότι όλα έχουν στερέψει σημαίνει ότι ξεκάθαρα η προτεραιότητα σου είναι η ξεκούραση. Μετά θα έρθει και η έμπνευση, θέλει κι αυτή το πρόσφορο της έδαφος.