Πάντα πίστευα πως η προσφορά και η συμπόνια είναι η πραγματική μας φύση και ο εθελοντισμός είναι ένας αποτελεσματικότατος τρόπος για να την ικανοποιούμε. Μετά από μια σειρά «τυχαίων» γεγονότων, βρέθηκα τον Οκτώβριο του 2015 στον Φάρο του Κόσμου στον Δενδροπόταμο για να δουλέψω με τα  παιδιά του Πατέρα Αθηναγόρα (ιδρυτής του Φάρου) ως σύμβουλος Μαθησιακού Προφίλ και Επαγγελματικού Προσανατολισμού και όσο βιώνω αυτήν την επαφή, τόσο πιο πολύ επιβεβαιώνεται η πεποίθηση μου ότι ο εθελοντισμός είναι βάλσαμο για την ψυχή.

Ωστόσο, εκτός από την χαρά της προσφοράς υπάρχει και κάτι άλλο, κάτι πιο βαθύ το οποίο το ένιωθα όμως δεν μπορούσα να το κάνω συγκεκριμένο, μέχρι που κάποια στιγμή μου έγινε ξεκάθαρο. Ο εθελοντισμός περιέχει την αγαπημένη μου λέξη: «θέλω»!  Είναι οι ώρες που είμαστε σε απόλυτη επαφή με το θέλω μας, που λειτουργούμε με την καρδιά μας, που προσφέρουμε αυτά που έχουμε, ότι έχει και όπως μπορεί ο καθένας. Είναι οι στιγμές που η καρδιά μας είναι σε πλήρη και σε χαρούμενη λειτουργία.

Το άλλο καλό που έπαθα ήταν ότι γνώρισα έναν καινούριο κόσμο όπου πολλοί άνθρωποι λειτουργούν με την καρδιά τους και προσφέρουν και νοιάζονται και βοηθούν. Βλέπω ανθρώπους να προσφέρουν φαγητό, χρόνο, χρήματα, ρούχα, γνώσεις, ιατρική φροντίδα, χαρά, διασκέδαση, φιλοξενία, και ότι άλλο χρειαστεί και όλα από την καρδιά τους! Είναι σα να είμαστε μια φυλή όσοι συναντιόμαστε εκεί, μπορούμε και συνεννοούμαστε με τα μάτια.

Τι ευτυχισμένοι, ελεύθεροι άνθρωποι θα ήμασταν αν όλα στη ζωή μας τα κάναμε με το πνεύμα του εθελοντισμού, δηλαδή με την καρδιά μας ανοιχτή! Θέλω και κάνω αυτά που κάνω, θέλω και είμαι εκεί που είμαι, θέλω και σχετίζομαι με τους ανθρώπους που σχετίζομαι. Γιατί για ότι πραγματικά θέλουμε, βρίσκουμε και τον χρόνο, και τον τρόπο, και την υπομονή και το κουράγιο, μα πάνω απ’ όλα βρίσκουμε το νόημα της ζωής!