Δημήτρης Αϊναλής – Bliss in Action: Από τις τράπεζες στο νέο του blissful ταξίδι στον κόσμο του coaching

Θέλεις να μας παρουσιάσεις τον εαυτό σου; Πως ήρθε στο δρόμο σου το Find Your Bliss;

Ονομάζομαι Δημήτρης Αϊναλής και αν με ρωτήσεις τι ήθελα να γίνω από μικρός θα σου έλεγα δάσκαλος. Μου άρεσε πάρα πολύ η επαφή με τα παιδιά και η διδασκαλία αλλά ήταν περισσότερο ένα ένστικτο παρά ένα οργανωμένο πλάνο στο μυαλό μου. Όταν ήρθαν οι πανελλήνιες δήλωσα ανάμεσα σε άλλες σχολές και το παιδαγωγικό ωστόσο δεν κατάφερα να περάσω με την πρώτη φορά. Και ενώ θα μπορούσα να ξαναδώσω, λίγο η ανασφάλεια της ηλικίας, λίγο η επιρροή κάποιων δασκάλων και ανθρώπων δικών μου που μου λέγαν: Τα οικονομικά είναι η επιστήμη του μέλλοντος, λεφτά, λεφτά, λεφτά!”, μου φούσκωσαν τα μυαλά, ξέχασα αυτό που μου άρεσε και αποφάσισα τελικά να σπουδάσω οικονομικά.

Όταν τελείωσα το πανεπιστήμιο, ήρθαν έτσι τα πράγματα – ήταν ακόμα καλές εποχές όσον αφορά στην αγορά εργασίας – και βρήκα γρήγορα δουλειά σε μία τράπεζα. Οπότε από το 1999 μέχρι και το 2019, ήμουν για 20 χρόνια τραπεζικός υπάλληλος και το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου ήμουν ταμίας. Πολύ αγχωτική δουλειά, απίστευτη πίεση, κουραστική καθημερινότητα. Και ήταν λογικό, αφού δεν μου άρεσε κιόλας αυτό που έκανα, να με επηρεάσει και ψυχολογικά και ψυχοσωματικά. Στα τέλη του 2019, βγαίνει από την τράπεζα που δούλευα μία εθελούσια. Εγώ δεν το σκεφτόμουνα καν αλλά η γυναίκα μου επέμενε να το συζητήσουμε. Και καλά έκανε που επέμενε γιατί άρχισε η ιδέα να τριβελίζει παραπάνω στο μυαλό μου. Ήμουν όμως απροετοίμαστος γι’ αυτήν την κουβέντα και ήταν όλα τόσο θολά μέσα μου. Μέχρι που μου έκανε την ερώτηση που τα ξεδιάλυνε όλα: “Πες ότι δεν είχαμε τα δάνεια που έχουμε, ούτε τις υποχρεώσεις που έχουμε, πες πως δεν ήσουν παντρεμένος και δεν είχες οικογενειακά βάρη στις πλάτες σου και σε άφηνα ελεύθερο να αποφασίσεις. Θα έφευγες;” Και σε λίγα δευτερόλεπτα η απάντηση ήταν τόσο εύκολη, τόσο προφανής. Ένα μεγάλο, επιτακτικό, λυτρωτικό, απελευθερωτικό ΝΑΙ!

Ήταν όμως ένα “ναι” σε μια υποθετική ερώτηση. Στην πράξη; Και τότε ήρθε το δεύτερο χτύπημα. Μου είπε ότι τα τελευταία (πολλά) χρόνια δεν ήμουν ο άνθρωπος που είχε γνωρίσει, είχε ερωτευτεί, είχε παντρευτεί, είχα γίνει ένας άλλος. Τότε συνειδητοποίησα κι εγώ πως είχα χάσει τη δημιουργικότητα μου, τη φαντασία μου, την όρεξη να ξυπνάω το πρωί και να θέλω να κάνω πράγματα, μα πάνω από όλα την ποιότητά μου σαν άνθρωπος. Είναι σοκαριστικό όταν καταλαβαίνεις ότι έχεις χάσει τον εαυτό σου, σιγά-σιγά, σταγόνα-σταγόνα και δεν το ‘χεις πάρει χαμπάρι! Και τότε ήρθε και το τρίτο και τελειωτικό χτύπημα: “Μέχρι να βγεις στη σύνταξη, έχεις άλλα 20 χρόνια μπροστά σου. Φαντάσου να ζήσεις άλλα 20 χρόνια έτσι”. Εκεί τρομοκρατήθηκα. Και μια απόφαση που δεν μπορούσα να πάρω τα τελευταία 10 χρόνια, γιατί κάπου τότε άρχισε να στραβώνει η δουλειά με τις τράπεζες, το αποφάσισα μέσα σε 30 δευτερόλεπτα. Ήταν συγκλονιστική στιγμή και δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Ήταν από τις πιο σημαντικές αποφάσεις της ζωής μου.

Οπότε αυτό έκανα, τα παράτησα, κι έφυγα από την τράπεζα. Δυστυχώς ή ευτυχώς, εκεί που πήγα να ξεκινήσω τη νέα μου ζωή, να βρω με τι θέλω να ασχοληθώ και τι θέλω να κάνω, ήρθε η πανδημία. Από τη μία εκεί που ένιωθα ελεύθερος και ήθελα να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω, μας κλείνουν μέσα, από την άλλη όμως δε με πήρε από κάτω γιατί είχα χρόνο για τον εαυτό μου. Κάθισα σπίτι, διάβασα, έψαξα, να δω τι θέλω να κάνω. Και ήρθα αντιμέτωπος με τόσες επιλογές και τόσες καριέρες εκεί έξω που ένιωθα σαν ένα νεογέννητο παιδί που όλα γύρω τού φαίνονται καταπληκτικά και θέλει να τα εξερευνήσει. Κάθισα και σκέφτηκα, όχι με τι μπορώ να ασχοληθώ, αλλά με τι θέλω να ασχοληθώ. Τι λάτρευα και λατρεύω; Τα παιδιά. Με τι ασχολούμαι επίσης; Με το θέατρο (μεγάλη μου αγάπη που την έκανα τόσο καιρό σαν hobby). Πως μπορώ να τα συνδυάσω και τα δύο; Γνωρίζω λοιπόν μια κοπέλα εδώ στο χωριό που μένω, που κάνει θεατρικό παιχνίδι. Με αφήνει να μπω μια φορά σε ένα της μάθημα και τρελάθηκα. Λέω τι ωραίο πράγμα! Θέατρο, παιδιά, παιχνίδι, όλα αυτά που λατρεύω, αυτό θα κάνω, πάει και τελείωσε! Αποφασίζω λοιπόν να επικοινωνήσω με μία σχολή για κάποια σεμινάρια πάνω στο θεατρικό παιχνίδι αλλά τότε ήρθε η πρώτη καραντίνα κι ανέστειλε τα όνειρά μου.

Έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου το θεατρικό παιχνίδι, άρχισα να σκέφτομαι τι άλλο μπορώ να κάνω. Και κάπου εκεί πετυχαίνω τη Χρυσάνθη που ήταν προσκεκλημένη στην TV100. Συγκινούμαι μαζί της και παίρνω κατευθείαν την απόφαση να κλείσω μία συμβουλευτική συνεδρία. Και θυμάμαι κιόλας που της είπα να μου συμπεριφερθεί σαν να είμαι tabula rasa. Δηλαδή άσχετα με το τι θα της έλεγα εγώ, τι μου αρέσει, με τι σκέφτομαι να ασχοληθώ, ήθελα να κάνω το Ariston test και να βρούμε από το μηδέν για ποιο πράγμα είμαι φτιαγμένος.

Θέλεις να μας περιγράψεις την εμπειρία σου με τη συμβουλευτική;

Η Χρυσάνθη είναι ένα σπάνιο και υπέροχο κράμα ανθρώπου. Συνδυάζει την ανθρωπιά, το νοιάξιμο, το πραγματικό ενδιαφέρον για τον άλλον, την καλοσύνη, την ενσυναίσθηση και την ευγένεια με τον επαγγελματισμό, τη γνώση, την υπευθυνότητα, την οργανωτικότητα, την διορατικότητα, τη συνέπεια. Με έκανε να νιώσω τόσο άνετα που νόμιζα ότι γνωριζόμαστε χρόνια.  Όλα αυτά που είχα μέσα μου λοιπόν, όχι μόνο τα μοιράστηκα αυθόρμητα μαζί της αλλά αυτά εμφανίστηκαν και στα αποτελέσματα του τεστ. Και είναι πολύ όμορφο να σου λέει ένας ειδικός πως Ναι ρε Δημήτρη, αυτά που σκεφτόσουν κι επιθυμούσες για τον εαυτό σου, αυτά είσαι! Περιττό να σου πω πως μου έκανε εντύπωση το κουτί με τα χαρτομάντηλα που έχει μόνιμα πάνω στο τραπέζι και της είπα εξαρχής ότι δεν θα τα χρειαζόμουν. Μάντεψε, τα χρειάστηκα και με το παραπάνω! Όταν ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, ξανά, ή όταν αποκαλύπτεις στον ίδιο σου τον εαυτό ποιος πραγματικά είσαι, είναι ένα συγκλονιστικό γεγονός. Και εκεί λοιπόν που περίμενα μία καθαρή πρόταση της Χρυσάνθης για το τι είμαι φτιαγμένος, και τι επάγγελμα να κάνω, γυρνάει και μου λέει: “Δημήτρη το δούλεψα πάρα πολύ και κατέληξα στο ότι η δουλειά που θα κάνεις δεν υπάρχει. Θα πρέπει να την βρεις και να την κατασκευάσεις εσύ από το μηδέν. Έχεις τόσο ωραία ταλέντα που είναι κρίμα να τα βάλεις σε ένα υπάρχον καλούπι δουλειάς”.

Φεύγοντας από το γραφείο της Χρυσάνθης ένιωθα μοναδικός, ένιωθα ξεχωριστός για τις κλίσεις και τα ταλέντα μου. Αλλά το αστείο είναι, ότι μέχρι να φτάσω στο σπίτι μου και να μοιραστώ με τη γυναίκα μου τα αποτελέσματα, είχα καταρρεύσει ψυχολογικά (γέλια)! Ένιωσα ξαφνικά αυτό το βάρος πάνω μου, του να δημιουργήσω κάτι από το τίποτα και να κινηθώ σ’ αχαρτογράφητα νερά και σκεφτόμουν: “Μα εγώ ήμουν 20 χρόνια μισθωτός, 20 χρόνια εκτελούσα εντολές, εγώ τώρα πως θα το κάνω αυτό το πράγμα; Πως θα τα κάνω όλα μόνος μου; Πώς θα γίνω κύριος του εαυτού μου και του επαγγέλματος μου;” Μετά το πρώτο σοκ, έμαθα να το διαχειρίζομαι εντελώς διαφορετικά. Συνειδητοποίησα ότι είναι υπέροχο να χτίζεις κάτι αληθινά δικό σου, να βάζεις μέσα σ’ αυτό την ψυχή σου να το βλέπεις και να λες “Ναι, εγώ το έφτιαξα αυτό”. Είναι σαν να κυοφορείς και να φτάνει εκείνη η υπέροχη στιγμή της γέννας. Για μας τους άνδρες ειδικά, είναι ότι κοντινότερο στο θαύμα της γέννησης, που  μπορούμε να βιώσουμε!

Τώρα σε ποιο στάδιο βρίσκεσαι με την υλοποίηση του bliss σου;

Εκεί λοιπόν που ασχολούμουν με το θεατρικό παιχνίδι, έρχεται μία φίλη μου και μου λέει πως θα ξεκινήσει coaching. Δεν είχα ιδέα εγώ εν τω μεταξύ τι είναι το coaching. Μου εξηγεί περί τίνος πρόκειται και θυμάμαι να σκέφτομαι πως έτσι όπως μου το περιέγραφε, ήταν σαν να περιέγραφε εμένα. Σίγουρα δεν μπορούσε να ήταν τυχαίο. Και λέω στον εαυτό μου: “Δημήτρη, ήρθε η ώρα να σπουδάσεις κάτι που πραγματικά σου αρέσει”. Τελικά, απεδείχθη ότι είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου. Ενώ οι σπουδές μου στα οικονομικά είχαν να κάνουν απλά με το να περνάω μαθήματα χωρίς να μου μείνει τίποτα στο τέλος, φεύγοντας στεγνός από κει, στις σπουδές μου στο coaching βούτηξα ολόκληρος μέσα σ’ αυτές, ψυχή, σώμα και πνεύμα. Γνώρισα υπέροχους ανθρώπους, αναθεώρησα πολλά πράγματα και το μυαλό μου πλέον έχει αλλάξει εντελώς.

Αφού τελείωσα τη σχολή, ξεκίνησα mentoring με το δάσκαλό μου και μπήκα στη διαδικασία να σκέφτομαι πώς όλο αυτό θα το κάνω επάγγελμα, πώς θα οργανώσω τις συνεδρίες μου και πώς θα κάνω όλο μου το όραμα, πράξη. Ακολούθησα και πάλι τη συμβουλή της Χρυσάνθης να πάρω τον χρόνο μου και να κάνω ένα βήμα την φορά. Έτσι λοιπόν πριν από λίγο καιρό, στα πενήντα μου πια, ήρθε και για μένα η ώρα του “τοκετού”. Έφερα στον κόσμο το δικό μου επαγγελματικό “παιδί”, το Value Your Value. Ένα coaching πρόγραμμα που σε βοηθά ν’ ανακαλύψεις την αξία σου και ποιος πραγματικά είσαι, ποιες είναι οι δυνατότητες και τα ταλέντα σου, ποιες είναι οι επιθυμίες και τα θέλω σου και πως αυτά θα μετουσιωθούν σε πράξεις που θα σε οδηγήσουν στην πραγματοποίηση των στόχων και των ονείρων σου. Κι όλα αυτά διερευνώντας τις αξίες σου. Γιατί μόνο αν μάθεις ποιες είναι οι πραγματικά δικές σου αξίες και πως θα τις κάνεις πράξη καθημερινά, μπορείς μετά να βάζεις τους κατάλληλους για σένα στόχους, να προσελκύεις ανθρώπους που σου ταιριάζουν και να έχεις μια εσωτερική πυξίδα που θα σου δείχνει τον δρόμο σου και στα εύκολα και στα δύσκολα. Και το υπέροχο για μένα είναι ότι έκανα πραγματικότητα και το όνειρο που είχα από μικρός: ασχολούμαι πλέον και με παιδιά, με το να μάθουν από μικρά τι είναι οι αξίες, τι σημαίνει να ζεις με τις αξίες σου, να βρούμε ποιες είναι οι δικές τους και πως αυτές θα τους καθοδηγούν στο να παίρνουν με σιγουριά και σταθερότητα όλες τις σημαντικές αποφάσεις της ζωής τους.

Ποιο είναι το bliss του Δημήτρη;

Το νούμερο ένα για μένα είναι ο άνθρωπος. Τρελαίνομαι για τον άνθρωπο, για τις δυνατότητές του, για την ψυχοσύνθεσή του, για τον πλούτο που κρύβει μέσα του. Είμαστε αυτοί που ξεκινήσαμε από τις σπηλιές και έχουμε φτάσει στον Άρη. Είμαστε ικανοί να κάνουμε το αδύνατο. Αρκεί να αλλάξουμε τρόπο σκέψης, να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να προσπαθήσουμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε μ’ αυτό το υπέροχο δώρο που μας δόθηκε: τη ζωή. Και αυτό ακριβώς θέλω να κάνω. Λατρεύω να βοηθάω, να υποστηρίζω, να εμψυχώνω τους ανθρώπους να αλλάξουν οπτική, να βρουν τι είναι σημαντικό γι’ αυτούς και πώς να το πετύχουν, τι είναι αυτό που τους εμπνέει και τους κινητοποιεί, τι είναι αυτό που τους εμποδίζει και τους δυσκολεύει να ζήσουν τη ζωή που ονειρεύονται. Η δική τους επιτυχία είναι και δική μου. Το όνειρο μου είναι να πραγματοποιήσουν τα δικά τους. Το να βρουν νόημα στη ζωή τους δίνει νόημα στη δική μου. Το bliss μου είναι αυτό που είπε ο Πλάτωνας: “Προσπαθώντας για την ευτυχία των άλλων, βρίσκουμε τη δική μας”.

Έχεις αντιμετωπίσει δυσκολίες στο ταξίδι σου με το Bliss;

Εννοείται! Πρώτα απ’ όλα αυτός που με δυσκόλεψε πιο πολύ ήταν ο ίδιος μου ο εαυτός! Τα άγχη μου, οι φόβοι μου, οι ανασφάλειες μου, η αναβλητικότητά μου. Κάθε φορά όμως που υψωνόταν ένα εσωτερικό ή εξωτερικό εμπόδιο είχα ένα μυστικό όπλο που με βοηθούσε να τα υπερπηδήσω. Βασικά μια μαγική λέξη σαν το “Σουσάμι άνοιξε”. Το “γιατί”. Βρίσκομαι σ’ αυτό το σημείο τώρα γιατί έθεσα στον εαυτό μου τα σωστά γιατί. Γιατί δεν ήμουν ευτυχισμένος στη δουλειά που είχα πριν; Γιατί κάνω αυτό που κάνω; Γιατί έφυγα από την τράπεζα; Γιατί απ’ όλες τις επιλογές που είχα, ακολουθώ αυτό το μονοπάτι στη ζωή μου; Γιατί θέλω να ασχοληθώ με το coaching; Γιατί νιώθω υπέροχα όταν βοηθάω έναν άνθρωπο; Σε κάθε εμπόδιο θύμιζα στον εαυτό μου τα “γιατί” μου. Όπως στο θέατρο πρέπει να βρεις τα γιατί του ήρωα, για να μπορείς να τον αποδώσεις όσο καλύτερα γίνεται, έτσι είναι και στη ζωή.

Πρέπει να βρεις τα δικά σου γιατί. Γιατί θέλεις να είσαι με αυτόν τον άνθρωπο, αν μιλάμε για σχέσεις, γιατί θέλεις να κάνεις αυτή τη δουλειά, γιατί θες να έχεις αυτούς τους φίλους; Άμα βάλεις ένα γιατί πίσω απ’ όλα, ξαφνικά ανακαλύπτεις όλο το βάθος και την έκταση της ζωής σου. Έχεις έναν λόγο για τον οποίο ζεις και κάνεις αυτά που κάνεις, έχεις μια σταθερά στη ζωή σου που ακολουθείς. Χωρίς να απαντάς στα γιατί σου, όλα είναι τυχαία, νιώθεις πως δεν έχεις τον έλεγχο της ζωής σου και γίνεσαι έρμαιο των καταστάσεων. Επίσης αν μιλήσουμε για εξωτερικές δυσκολίες, υπάρχουν ακόμα, δυστυχώς, ταμπού και προκαταλήψεις γύρω από το coaching, την ψυχανάλυση, την ψυχοθεραπεία  και υπάρχει μία γενικότερη απαξίωση γύρω από την ενδοσκόπηση, την αυτογνωσία, την αυτοβελτίωση. Δηλαδή λες σε κάποιον ότι θέλεις να ασχοληθείς με το coaching και αυτομάτως θεωρούν πως είσαι στην κοσμάρα σου, σε κάποιο συννεφάκι με όλα τα προβλήματα σου λυμένα κι έχεις χρόνο και χρήμα για ξόδεμα. Ελάχιστοι βλέπουν την ενασχόληση με τον εαυτό τους ως τη μεγαλύτερη επένδυση που θα μπορούσαν να κάνουν στη ζωή τους. Είναι κρίμα που οτιδήποτε έχει να κάνει με την ψυχική, διανοητική, πνευματική μας κατάσταση, θεωρείται κάτι δεύτερο σε προτεραιότητα. Αυτή τη νοοτροπία πρέπει να αλλάξουμε. Ο καθένας απ’ το δικό του μετερίζι.

Τι θα έλεγες σε έναν άνθρωπο που δυσφορεί στην εργασιακή του καθημερινότητα ή και σε ένα νέο που αμφιταλαντεύεται για τις σπουδές που θα επιλέξει;

Αρχικά θα του έλεγα να βρει χρόνο για τον εαυτό του.  Να κάνει μια παύση στην καθημερινότητά του. Μόνος του σ’ ένα ήσυχο μέρος χωρίς αντιπερισπασμούς. Λίγα λεπτά για να κάνει αυτό που δεν κάνουμε συχνά: μία ανασκόπηση, έναν αναστοχασμό. Να έρθει σ’ επαφή με την εσωτερική του φωνή, με το ένστικτό του. Να θέσει τις πιο απλές ερωτήσεις που θα μπορέσει να σκεφτεί. Τι ήθελα να κάνω όταν ήμουν νεότερος; Ποια ήταν τα σχέδια μου, οι στόχοι μου, τα όνειρά μου; Που είμαι σε σχέση μ’ αυτά; Πάω καλά; Έχω ξεφύγει; Με γεμίζει αυτό που κάνω ή όταν τελειώνω από τη δουλειά, φτάνω σπίτι σαν ξεφούσκωτο μπαλόνι χωρίς όρεξη να κάνω τίποτα; Είμαι ευτυχισμένος; Αυτή η δουλειά που κάνω μήπως επηρεάζει αρνητικά και τα υπόλοιπα κομμάτια της ζωής μου; Αυτό που θα σπουδάσω το διάλεξα εγώ ή κάποιος άλλος πήρε την απόφαση για μένα; Τι μου αρέσει να κάνω; Τι με γεμίζει; Αυτό που θα σπουδάσω το θέλω πραγματικά ή θα το κάνω γιατί πρέπει; Προσπάθησε να απαντήσεις σ’ αυτές τις ερωτήσεις και δες τι είναι σημαντικό για σένα  ώστε να μπορέσεις σιγά σιγά να ξεκαθαρίσεις τα πράγματα μέσα σου.

Τι θα έλεγες στον παλιό σου εαυτό;

Πολύ όμορφη ερώτηση αλλά και πολύ δύσκολη. “Μη φοβάσαι, σιγά σιγά θα φτάσεις εκεί που πρέπει. Εσύ ξέρεις καλύτερα, άκου το ένστικτό σου. Όλα θα πάνε καλά. Μην φοβάσαι.”

Πως θα ήθελες να κλείσεις αυτήν την blissful συνέντευξη;

Σκοπός μου δεν είναι να αλλάξω όλους τους ανθρώπους. Και 10 άτομα για μένα θα είναι μία μεγάλη αλλαγή. Γιατί μιλάμε για 10 διαφορετικές ζωές, 10 διαφορετικές ψυχές, που με τη σειρά τους θα επηρεάσουν άλλες τόσες και όλο αυτό θα είναι μία μεγάλη αλυσιδωτή αντίδραση για έναν καλύτερο κόσμο. Πρέπει να σταματήσουμε να φοβόμαστε τις αλλαγές γιατί αυτές είναι μόνο η αρχή. Σ’ ένα περιβάλλον, σ’ έναν κόσμο, σ’ ένα σύμπαν που μεταβάλλεται  συνεχώς πώς θέλουμε εμείς να μην αλλάζουμε, να παραμένουμε ίδιοι κι ακίνητοι στη θέση μας;

Δημήτρης Αϊναλής

 

«Άμα βάλεις ένα γιατί πίσω απ’ ό,τι κάνεις, ξαφνικά ανακαλύπτεις όλο το βάθος και την έκταση της ζωής. Έχεις έναν λόγο για τον οποίο ζεις και κάνεις αυτά που κάνεις. Χωρίς να απαντάς στα γιατί σου, όλα συμβαίνουν τυχαία και νιώθεις πως δεν έχεις τον έλεγχο της ζωής σου»

 Συνέντευξη: Κωνσταντίνος Σουλιώτης, Bliss in Action Columnist

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6974727310

Email: valueyourvalue.lifecoaching@gmail.com

Facebook: https://www.facebook.com/valueyourvalue/

Instagram: https://www.instagram.com/value_your_value/

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *